W sobotę 23.03.2019 r. zostałyśmy zaproszone na zwołane i zorganizowane przez Różę P. krakowskie spotkanie międzyinstytutowe na placu Mariackim 7.

Pojawiły się na nim członkinie IŚ Elianum, Caritas Christi, Niepokalanej Matki Kościoła (Blachniczanki), Misjonarek Miłości Nieskończonej, Przemienienia Pańskiego, Stowarzyszenia Adoratorek NSPJ oraz Wynagrodzicielek Serca Jezusa i Maryi. Na początku spotkania Róża przybliżyła nam sylwetkę zaproszonego Gościa ? ks. dr Mirosława Smyraka, referenta do spraw życia konsekrowanego w kurii krakowskiej, zarysowaną w wywiadzie, przeprowadzonym z nim jeszcze za czasów sprawowania przez niego funkcji ojca duchownego w seminarium krakowskim.  Ponadto Ksiądz Mirosław jest delegatem do Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań i prowadzi serie rekolekcji dla osób konsekrowanych w diecezjalnym domu rekolekcyjnym TOTUS ? TUUS w Zembrzycach.

Ksiądz doktor pojawił się o godz. 13.00. Krótko przedstawiłyśmy mu nasze instytuty, a ks. Mirosław słuchał nas z uwagą. W czasie dwugodzinnej rozmowy poruszyliśmy różne tematy:

? słabą znajomość naszego powołania w Kościele lokalnym, co jest szczególnie ważne w związku z szukaniem własnej drogi życiowej przez młodych;

? różne sposoby szukania powołań;

? docieranie ze świadectwem naszego życia do kapłanów i seminarzystów, do innych osób konsekrowanych;

? potrzebę odważnego trwania w otaczającej nas rzeczywistości, bycia radosnym świadkiem dla spotkanych ludzi;

? pilną potrzebę stałej modlitwy za Kościół, za kapłanów, kształtowanie postawy miłosierdzia wobec tych, którzy pobłądzili, zwłaszcza w obliczu aktualnej sytuacji.

Ksiądz Mirosław zachęcał nas do naśladowania Chrystusa w Jego pokorze, w ukryciu własnej osoby. Zauważył, że członkowie IŚ są podobni do Chrystusa w nie zauważaniu ich w Kościele oraz w życiu ukrytym, w byciu zapomnianym  ? ?trzeba zgodzić się na to do końca?. Zwrócił też uwagę na to, że instytuty rzeczywiście potrzebują ?promocji? (nie nas jako osoby, ale dzieła, jakim są w Kościele). Proponował, by nadal, wytrwale zastanawiać się, jakimi drogami możemy powalczyć o większą naszą ?popularność? (obecność w różnych miejscach, świadectwa składane poza własnym miejscem zamieszkania w czasie akcji powołaniowych lub w seminariach, zwrócenie się do odpowiednich osób w Kościele, aby częściej włączano modlitwę o nowe powołania do instytutów świeckich w modlitwę wiernych,  a nie tylko w intencji powołań do życia zakonnego). Może trzeba szukać nowego, niestandardowego promowania powołania do instytutów świeckich ? innego niż dotychczas? Najbardziej przyciąga osobiste świadectwo życia; osobiste kontakty mogą pomóc w szukaniu powołań do naszych instytutów.

Mieliśmy także okazję usłyszeć piękne świadectwo jednej z nas na temat odnalezienia drogi do powołania instytutowego, które zrodziło się w czasie prac nad przygotowaniami do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.

Nasze spotkanie ? które przyniosło nam piękne przeżycia, radość spotkania i duchową strawę, było wyrazem stałego łączenia Instytutów lokalnych i niesamowitą nicią porozumienia ? zakończyła modlitwa dziesiątkiem różańca i kapłańskie błogosławieństwo. D.K., A.R., R.P.