KRAJOWA KONFERENCJA INSTYTUTÓW ŚWIECKICH

Historia Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich sięga lat pięćdziesiątych XX wieku.

Jedno z pierwszych spotkań instytutowych odbyło się na Jasnej Górze, w dniach 5-6 maja 1958 r. Podczas tego spotkania uczestniczki prezentowały swoje wspólnoty, a następnie rozważano problem instytutów w świetle niedawno wydanej książki o. J. Perrin; "Consecration a Dieu et presence au monde" ("Poświęcenie się Bogu i obecność w świecie").

Przez wiele lat współpraca między naszymi instytutami świeckimi nie była ujęta w żadne formalne struktury, kiedy jednak zmieniła się sytuacja polityczna kraju, uznano, że dobrze byłoby nadać tej współpracy kształt Krajowej Konferencji i w ten sposób zalegalizować to, co nieformalnie istniało już od dawna. Opracowano statut, podjęto starania zatwierdzenia Krajowej Konferencji. Pierwszym etapem drogi do tego celu był przyjazd do Polski, w kwietniu 1994 r. podsekretarza Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego, monsignora J. J. Dorronsoro. Spotkał się on w Nałęczowie z przedstawicielkami naszych instytutów. W kilku wypowiedziach przedstawił myśl Kościoła o powołaniu świeckich konsekrowanych; słuchał relacji o naszych problemach i trudnościach, odpowiadał na pytania. W rok po jego wizycie przyszedł z rzymskiej Kongregacji dekret erygujący Krajową Konferencję Instytutów świeckich w Polsce i zatwierdzający jej statut. Przekazał go uroczyście przedstawicielkom instytutów świeckich abp. Józef Kowalczyk, Nuncjusz Apostolski, w dniu 2 maja 1995 r., podczas Mszy świętej, w siedzibie Instytutu Świeckiego Pomocnic Maryi, Jasnogórskiej Matki Kościoła, w Warszawie.

W roku 2024 do KKIŚ należą 32 Instytuty i Stowarzyszenia. Po ślubach wieczystych w Instytutach jest 866 osób, 113 po ślubach czasowych, a w formacji wstępnej 32 - ogółem 1011 osoby.

Instytuty mają różne charyzmaty, założycieli, a więc i różnorodne duchowości.

Opiekunem z ramienia Episkopatu Polski jest Bp Józef Szamocki.