W środę 30 października odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. prof. dr hab. Krystyny Staweckiej – pierwszej Przewodniczącej Rady Wykonawczej Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich.

Profesor zmarła 27 października 2024 r. w Lublinie. Msza Święta odprawiona w kościele Akademickim KUL zgromadziła liczne grono przedstawicieli nauki, wychowanków i osób bliskich.

W wypowiedziach podkreślano, że Krystyna Stawecka była nie tylko wybitnym naukowcem, cenionym dydaktykiem i wychowawcę kilku pokoleń neolatynistów, ale przede wszystkim człowiekiem wyjątkowej skromności i prawości, dla wielu moralnym i intelektualnym autorytetem.

Pani Profesor Krystyna Stawecka urodziła się 12 III 1932 r. w Makowie Mazowieckim. Po maturze w prestiżowym lubelskim liceum urszulanek rozpoczęła studia w zakresie filologii klasycznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które ukończyła w 1955 r. Już w roku akademickim 1954/55 rozpoczęła pracę w Sekcji Filologii Klasycznej KUL jako stypendystka naukowa, a od 1956 jako asystent. W 1962 roku mgr Krystyna Stawecka uzyskała stopień doktora na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie dysertacji Religijna poezja łacińska polskiego Odrodzenia. Także na Uniwersytecie Wrocławskim uzyskała w 1973 roku habilitację. W tym samym roku powierzono jej kierowanie nowo utworzoną Katedrą Łaciny Średniowiecznej i Nowożytnej KUL, którą prowadziła aż do przejścia na emeryturę w 2002 roku. W 1985 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1992 profesora zwyczajnego. W roku 1995 została wybrana na pierwszą przewodniczącą Rady Wykonawczej Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich w Polsce. 

Zainteresowania naukowe Profesor Krystyny koncentrowały się wokół łacińskiej literatury polskiego renesansu i baroku, czego dowodem są dwie niezwykle ważne dla badaczy tych epok publikacje: Religijna poezja łacińska XVI wieku w Polsce (Lublin 1964), Maciej Kazimierz Sarbiewski, Prozaik i poeta (Lublin 1989). W kręgu Jej zainteresowań naukowych pozostawała stale problematyka religijna, o czym świadczą chociażby takie tytuły artykułów, jak Inspiracje biblijne łacińskiej poezji wczesnego chrześcijaństwa a tradycja literacka nowołacińskich poetów religijnych renesansu czy „Senne widzenie” Boga Ojca w mitologii pogańskiej wedle teorii Macieja Kazimierza Sarbiewskiego.

Profesor Stawecka badała również twórczość Jana Kochanowskiego i Piotra Skargi. W dorobku translatorskim świętej pamięci Pani Profesor znalazły się także przekłady z języka łacińskiego, m. in. Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, Dii gentium – bogowie pogan, Wrocław 1972 oraz rozprawa doktorska Karola Wojtyły pt. Św. Jana od Krzyża nauka o wierze, Lublin 2000. 

Za swoją pracę na rzecz nauki, Uniwersytetu i Kościoła Pani Profesor została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1978), nagrodą Rektora KUL (2001), medalem „Pro Ecclesia et Pontifice” (2008) oraz Medalem Stulecia KUL (2018).

W pamięci tych, którym było dane Ją poznać, pozostanie osobą skromną i cichą, pomagającą spontanicznie i bezinteresownie, ciepłą, serdeczną i wyrozumiałą.

Dziękujemy, Panie, za jej piękne życie!